foetura

fētūra ( foet- ), ae, f. [2. fetus], a bringing forth, bearing or dropping of young, a breeding (rare but class.).

I.

Lit.:

secunda pars est de fetura. Nunc appello feturam a conceptu ad partum... Altera pars est in fetura, quae sint observanda, quod alia alio tempore parere soleat, etc.,

Varr. R. R. 2, 1, 18 sq.:

humana pastorum,

id. ib. 2, 10, 6:

aetas (bovis) feturae habilis,

fit for breeding, Verg. G. 3, 62:

si fetura gregem suppleverit,

id. E. 7, 36.—

B.

Transf.

1.

Concr., young, offspring, brood: alios dies ad ubertatem lactis feturaeque servanto, * Cic. Leg. 2, 8, 20:

minor,

Ov. M. 13, 827:

optima gallinarum ante vernum aequinoctium,

Plin. 10, 53, 74, § 150.—

2.

Transf., of young vines:

ut omnis fetura sub eo exeat,

Plin. 17, 22, 35, § 179.—

* II.

Trop., the production of a literary work: libri nati apud me proximā feturā, Plin. H. N. praef. § 1.